COBRA PzF Stent 14 günlük İkili Antiplatelet Tedavi altında bekleneni veremedi.

COBRA-REDUCE çalışmasında yüksek kanama riskine sahip olan hastalar, yeni nesil ilaç salınımlı stent (DES) ve standart ikili antiplatelet tedavi (DAPT) ile Cobra PzF stent ve 14 günlük DAPT ile karşılaştırılmış, ancak iki noktada beklentilerin gerisinde kalmıştır.

İrlanda Özel Mater Hastanesi, Dublin Kardiyovasküler Araştırma Enstitüsü’nden araştırmacı Robert A.Byrne, katılmış olduğu Transcatheter Cardiovascular Therapeutics (TCT) 2020 toplantısında “Çalışma sonuçlarının olumsuz neticelendiğini ancak kısa süreli DAPT düşünüldüğünde stent etkinliği bakımından oldukça iyi olduğunu” söyledi.

Nano teknoloji ile kaplanmış, Polizen-F polimerli, 71 μm-sitrat kalınlığında kobalt-krom bileşimi bir stent olan Cobra PzF (CeloNova Biosciences), preklinik çalışmalarda çıplak metal stentlere kıyasla tromborezistansı iyileştirdiği ve inflamasyon ile neointimal hiperplaziyi azalttığı gösterilmiştir.

Amerika Birleşik Devletleri’nde PzF Shield çalışma sonuçlarına göre semptomatik de novo koroner lezyonları olan hastalarda 2017 yılında onaylanmıştır.

Amerika Birleşik Devletleri ve Avrupa’da 59 merkezde yürütülen açık etiketli COBRA-REDUCE çalışmasına; Akademik Araştırma Konsorsiyumu (ARC HBR) yüksek kanama risk kriterlerinden en az birini karşılayan, uzun süreli oral antikoagülan (OAC) (Coumadin türevi veya yeni OAC)alan veya endikasyonu olan akut veya kronik koroner sendromlu 996 hasta dahil edildi.

Byrne ve arkadaşları , FDA onaylı ikinci nesil DES ile stentlemeden sonraki 3 ila 6 aylık DAPT’ye göre Cobra PzF ile stentlemeden sonraki 14 günlük DAPT’nin; ölüm, miyokard enfarktüsü, stent trombozu veya iskemik inme kompozit sonlanımı açısından daha kötü olmadığını, buna karşın BARC kanaması açısından üstün olacağını ileri sürdüler.

Toplamda 481 hasta Cobra PzF stent ile 499 hasta DES (% 53Xience (Abbott) veya Promus (Boston Scientific), % 24 Sinerji (Boston Scientific) ve % 19 Resolute Onyx (Medtronic)) ile tedavi edildi. Hastaların yaklaşık % 90’ında atriyal fibrilasyon öyküsü vardı. Hastalar OAK olarak çoğunlukla apiksaban, vitamin K antagonisti ve rivaroksaban kullanmaktaydı. Ek olarak her iki grup çalışma boyunca aspirin kullandı. Byrne; OAC dozunun azaltılmasının araştırmacının takdirine bırakıldığını, DES uygulananlarda doz düzenlemesinin Cobra PzF’e göre daha yaygın olduğunu söyledi (% 56 vs. % 46; P = .006). Cobra PzF ve kısa DAPT ile tedavi edilen hastaların % 7.5’inde, DES ve standart DAPT ile tedavi edilen hastaların % 8.9’unda hastaneden taburcu olduktan sonraki altı ay içinde BARC 2-5 tipi kanama meydana geldi (P = .477). Primertrombotik sonlanım noktası sırasıyla % 7.7 ve % 5.2 olarak rapor edilmiş olup non-inferior marjını karşılamadı (P = .061; % 95 üst sınır CI, % 5.15). Sekonder kanama ve tromboembolik sonlanımlar açısından , iskemi kaynaklı hedef damar revaskülarizasyonu dışında belirgin fark saptanmadı (Cobra grubunda% 3.7, DES grubunda% 0.9 (P = .004)).

Byrne, DES takılmış olup yüksek kanama riski taşıyan bireylerde yapılan diğer çalışmalarla karşılaştırıldığında sonuçların uyumlu olduğunu söyledi. Ayrıca kesin / olası stent trombozu her iki grupta da sadece % 0.6 idi. Fransa’nın Massy şehrinde bulunan Jacques Cartier özel hastanesinde görev yapan toplantının diğer moderatörü Marie-Claude Morice ” İyi tasarlanmış bir çalışmaydı. Çok istekli olmasına rağmen başaramadı. ” dedi. “Ayrıca % 0,6 olan çok düşük stent trombozu oranından da çok etkilendim.” diye ekledi. “LEADERS FREE çalışmasında, 1 yıllık oranın % 2 olduğu göz önüne alındığında yüksek riskli hastalarda bile ilerleme kaydediyoruz gibi görünüyor.”

Hollanda, Rotterdam Maasstad Hastanesi’nden panelist Pieter C. Smits, bunun optimal DAPT açısından yeterince araştırılmamış bir hasta popülasyonunda önemli bir çalışma olduğunu söyledi, ancak araştırmacıların tasarım hakkında başka düşüncesi olup olmadığını sorguladı. “İlaç stratejisi ile stent stratejisini birlikte değerlendiren bir çalışma yaptığınız için çalışmayı tekrar tasarlayıp tasarlamayacağınızı merak ediyorum” dedi. “Bu ikili çalışma tasarımı, maalesef yapabileceklerimiz konusunda sonuçları daha az belirgin hale getiriyor.” diye ekledi. Ayrıca Smits , araştırmacıların yeni OAC dozunu azaltmasına izin vermenin sonucu olumsuz etkileyip etkilemediğini sordu. Çünkü “3 ila 6 ay boyunca üçlü tedavi reçete edecek araştırmacıların, yalnızca 14 günlük DAPT alan hastalara kıyasla NOAC dozunu azaltma olasılığının daha yüksek olduğunu düşünüyorum.” dedi.

Byrne ” Çalışmayı elimizden geldiğince klinik uygulamaya yakın tuttuk. Çalışmayı tasarlayıp, başlattığımız döneme göre kılavuzlar kısmen değişmiş olsalarda, kılavuzlar önermediği halde birçok araştırmacınınüçlü tedavi süresince OAC dozunu azalttığını gördük.” şeklinde cevapladı.

Byrne, ilaç uyumu ve uyumsuzluğunun iki grup arasındaki OAC kullanım dengesizliği ile ilişkisini araştıran daha fazla analizin planlandığını söyledi. Ayrıca 12. ayda sekonder sonlanımların takip ve analizlerinin planlandığı belirtildi.

Çalışma tasarımına gelince, “Bunu özellikle bir strateji çalışması olarak tasarladık; Çalışma dizaynımız elbette faktöryel tasarım açısından tartışmaya açıktır ” dedi.

Transcatheter Cardiovascular Therapeutics 2020. 17 Ekim 2020’de sunulmuştur.