“Bu makale Claudio Rapezzi; Roberto Ferrari tarafından yazılmıştır”.

“16 Nisan sabahı Dr Bernard Rieux ameliyattan ayrılırken ayağının altında yumuşak bir şey hissetti, toprağın ortasında yatan ölü bir fareydi”. La Peste (Veba) – Albert Camus.

Bu ifade 20. yüzyılın en ünlü romanlarından birinin başlangıcı olarak geçmekteydi (Albert Camus tarafından kaleme alınan “Veba”). Fareler binalarda ve yollarda iki, üç, on ve sonra yüzlerce sayıda birikmeye başladı. İnsanlar huzursuz oldu ancak farelerin ölümü sonunda onları sakinleştirdi. “Kasaba nefes aldı” diyor Camus, sadece kısa bir süre. Hasta sayısı arttıkça ve insanların daha uzun süre hastalanması ile senaryo daha uğursuz bir hale geldi.

Roman (genellikle gerçek bir başyapıtta olduğu gibi), enfeksiyonun dinamiği dışında, özellikle de kahramanlar üzerindeki psikolojik ve antropolojik etkileri ile ilgili olarak çarpıcı ve çağdaş bir bakış açısı sunmaktadır. Gerçekten, her salgının üzerinde düşünmemiz gereken insanların sosyal yapısı ve psikolojisi üzerinde derin etkileri vardır.

Pandeminin Anahatları

COVID-19 enfeksiyonu, Ocak 2020’den bu yana, şimdiye kadar tüm dünyada Çin’den, özellikle Güneydoğu Asya ve Avrupa’ya (ve özellikle İtalya’ya) hızla yayıldı. Klinik tablo, çoğu durumda hafif şiddette grip benzeri bir sendrom iken, vakaların %15’inde ise interstisyel pnömoni ve değişken düzeyde solunum yetmezliği ile komplike olmaktaydı.

Spesifik tedavi veya bir aşı olmadığından, sadece iki olası çözüm mevcut: (i) hastaların yoğun bakım ünitelerine (YBÜ) yatırılarak mekanik ventilasyon veya ECMO gibi enfeksiyona bağlı oluşabilecek solunumsal komplikasyonlarının destek tedavisi; (ii) salgının kendisini ‘doğal’ olarak tüketmesini sağlamak amacıyla enfeksiyonun yayılmasını karantina veya belirli bir alanda serbest dolaşımın kısıtlanması gibi ciddi ve muhtemelen popüler olmayan önlemlerle karşılama girişimleri; yaz mevsiminin kuzey yarımküreye gelişinin bu durumu kolaylaştırması umulmaktadır.

Kardiyoloji Servislerinin Organizasyonu Üzerine olan Etkiler – Yeni Öncelikler

Çoğu Avrupa hastanesi, şiddetli solunum yetmezliğinin tedavisine ayrılmış böyle yoğun ve beklenmedik yatak talebini karşılamak için hazırlıksızlar ve zorunlu olarak, diğer servisleri bu enfekte hastaların tedavisi için dönüştürmeye çalışmaktalar. Kuzey İtalya’da bu acil durum, viral enfeksiyonun kardiyovasküler komplikasyonlarını yönetmek için değil, tamamen viral interstisyel pnömoninin neden olduğu ciddi solunum yetmezliğinin tedavisine yönelik yatak sağlamak için tüm kardiyoloji yoğun bakım ünitelerini artan bir şekilde doldurmaktadır. Bununla birlikte, yerel ve ulusal sağlık otoriteleri tarafından uygulanan bu yeniden yapılanmanın net etkisi, kardiyovasküler hastalığın ‘olağan’ tedavi alanlarında ve personelinde belirgin bir azalması ile karşımıza çıkmıştır. Özellikle elektif kardiyotorasik operasyonlar ve girişimsel prosedürler iptal edilmektedir. Devlet tarafından uygulanan, bölgeler arası serbest dolaşımın kısıtlanması, her şeye rağmen kliniklerimize gelmek isteyen kardiyoloji poliklinik hastalarının azalmasına neden olmaktadır. Tıbbi etkilerini ilk etapta yönetme yeteneğimizi sınırlayan bu viral acil durum, tüm sağlık sistemi üzerinde zararlı etkiler yaratabilir. Bununla birlikte, bu konuda etik açıdan zor durumlar içermektedir. “Kaynakların belirli bir hastaneye veya coğrafi bölgeye tahsisini hangi kriterlerle belirlemeliyiz? Tedaviden yarar görme ihtimali hangi temellere dayanır? Kronolojik yaş, coğrafi yakınlık nasıl etkiler?” gibi. Belirgin ekonomik maliyeti göz önünde bulundurarak serbest dolaşımda, kamusal alan ve çalışma alanlarında ne kadar ciddi kısıtlamalar uygulanmalıdır? Doktorlar olarak, karar verme sürecimiz genellikle tek bireyin fayda-zarar değerlendirmesine dayanmaktadır, ancak bu durumda, her biri farklı bir geçerlilik derecesine ve karar vericiye yakın olan üç unsur yer almaktadır.

• birincisi benim bakımıma (çok somut) kabul edilen (veya edilmesi gereken) kalp hastası,
• ikincisi, yoğun bakım yatağı tahsis etmem gereken Coronavirus hastası (henüz benimle temas etmeyen veya zaten normal klinik ortamımın bir parçası olmayan) hasta ve
• üçüncüsü enfeksiyondan korumam gereken belirli bir alanın nüfusu.

İkinci kademe bir teşekkülün (korunacak nüfus gibi) iyiliği için karar vermek, bir hastanede çalışan, entelektüel olarak buraya ve şimdiye odaklanmaya ve korumaya daha eğilimli olan kardiyolog için normal değildir.

Kardiyologlar Üzerine olan Etkiler — Akut “Kongre ve Seminer Yoksunluk Sendromu”

Geçen ay, İtalya’daki yerel, bölgesel ve ulusal tıp kongrelerinin büyük çoğunluğu (hepsi olmasa da) hükümet kararnamesiyle iptal edildi; Avrupa’nın geri kalanındaki uluslararası kongreler de aynı kaderi paylaşıyor. Üniversite dersleri askıya alınmış veya mümkün olan yerlerde elektronik/internet eğitimi ile değiştirilmiş durumda. Bu tedbirlerdeki ortak amaç, risk altındaki veya yüksek enfeksiyon oranına sahip ülkelerden enfeksiyon geçişini azaltmak ve kişilerarası teması en aza indirerek enfeksiyon oranını yavaşlatmaktır.

Genel olarak hekimlerin ve özellikle kardiyologların programları üzerine olan etki, kardiyoloji topluluğunun en fazla ve sıklıkta tıbbi toplantı yapan bölümlerden biri olması nedeniyle çarpıcıdır. Bölüm yöneticisi, alanında kanaat önderi olan veya çok merkezli klinik çalışmalarda bulunan akademik bir kardiyoloğun bir yıl boyunca 40-60 organizasyonda bulunduğu tahmin edilebilir. Bu toplantıların akut yoksunluğu sadece beklenmedik bir zaman mevcudiyetine değil, aynı zamanda bu olaylarla ilgili entelektüel (ve böylece nörohormonal) uyarımın azalmasına ve rutinin askıya alınmasına yol açar.

Ara Verilmiş Süreç

Bu, zamanın bir bölümünün normal gün ve ay akışının dışına çıkarıldığı bir durumdur ve bu süre zarfında genellikle geçerli olan kurallara geçici olarak ara verilir. ‘Normal’ yaşam süresince, ara verilen zaman genellikle olumlu bir şeydir. Klasik örnekler arasında okul gezileri, çocukluk çağında dedesi ile kısa konaklamalar ve genel olarak tatiller sayılabilir. Klasik grip bile genellikle ara verilmiş bir zaman oluşturabilir, bu sırada kişi ağır hasta değildir, iyi prognozun farkındadır, aynı zamanda sıcak yatağında ve aile bireylerinin ilgisi ile hastalık tarafından biraz sınanır. Bu vesilelerle, kişi genellikle durumun uzamasını ister.
Bu salgın boyunca, birçok kişi yaygın olarak ara verilmiş zamanı deneyimleyecektir. Kinik düzeyde kesinlikle, prognozun daha belirsiz olmasının getirdiği büyük sınırlamaya rağmen çoğu durumda klinik tablo klasik grip ile çok benzer olduğundan, yukarıda belirtilen psikolojik mekanizmalar çoğaltılır. Bu şekilde, vakaların % 90’ında prognozun iyi olduğunu gösteren verilere rağmen, etkilenen bireyin – ve özellikle doktorun – değişken ancak yayılan bir kaygı yükünü yönetmesi gerekir. Klinik bağlamın dışında, seyahat kısıtlamaları, çalışma saatlerinde ve alışkanlıklarında değişiklik ve bir bara, kafeye veya restorana gidilememe nedeniyle herkes (etkilenen ve etkilenmeyen) artan bir endişe yaşayacak. Yerleşke ve şehirlerdeki sağır eden sessizlik, kendisiyle garip bir ilişki içinde olan kişiyi hapseder ve bu periyodun süresinin kesin olmaktan uzak olması işleri daha da kötüleştirecektir.

Kazanılan Zaman

Kongreler, seminerler, akademik veya diğer bilimsel çalışma gezilerin iptalinden kalan uzun zaman, kardiyologları bir miktar dezoryantasyona yöneltir. Zaman çoğalır ve gün beklenmedik şekilde uzar. Sonuç olarak, devam eden veya başlatılması gereken araştırma projelerini tasarlamak, okumak, yazmak ve ilerlemek için gerekli olan zaman vardır, aynı şekilde kişisel enerjiyi hastalar ile doğrudan ilişkiye yönlendirmek için de zaman vardır. Ancak, bu değişiklik gerçek hayatta çok basit veya otomatik değildir. Aniden fazlaca boş zamana sahip olmak şaşırtıcı olup içi boş bir his bırakır. Aktif ve üretken bir zekayı sürdürmek için, motivasyonel kaygı ve uğraşımızın dayadığı normal ritmimizin ne kadar gerekli olduğunun farkına varmamızı sağladı. Özellikle de yoğun toplantı ve kurul zamanlarında aranılan kişisel temastan sakınma, aniden ortaya çıktığında bir külfet haline gelir. Böylelikle çocuklarımıza ve öğrencilerimize öğretmeye çalıştığımız, örneğin internet ve sosyal medyanın doğrudan kişisel teması sağlayamadığı tespit edilmiş olur.

Ve bu yüzden…

Kriz, çok yeni olup kısa vadede basit çözümler üretmemize engel olmaktadır, bu nedenle krizden etkilenmiş hastaların hayatlarını kurtarma ve salgını kontrol etme gereksinimi, günün sonunda kardiyolog odaklı düşüncelerimizi arka plana atmaktadır.

Bununla birlikte, sonuçlarla yüzleşme farkındalığı olan ve psikolojik olarak donanımlı bir Kardiyoloğun (sadece bir yüz maskesi ve dezenfekte edilmiş ellerle değil) bu güçlü fırtınada bireylerin hayatta kalmasına yardımcı olabileceğini düşünmekteyiz. “İşte tam da burası Yiğidi diğerlerinden ayıran noktadır” Güçlü Fırtına.

COVİD-19 salgını geçecek ve muhtemelen önemli sayıda ölünün yanı sıra ciddi mali zorluklar da geride kalacak. Kardiyologlar kişisel ve mesleki hayatlarına gerçekten önemli olan bir şeyler katmadıysa da bu süreçten solunum fonksiyonu sorunu kadar kaçmadılar. Aksi halde bu utanç verici olurdu.

Kaynak:

Eur Heart J 2020;41(13):1320-22 https://doi.org/10.1093/eurheartj/ehaa233